Το κινητικό μας σύστημα είναι φτιαγμένο με τέτοιον τρόπο ώστε διάφορα μέρη του να κινούνται συνεργικά κατά την εκτέλεση δραστηριοτήτων όπως είναι η βάδιση, η παρακολούθηση ενός κινούμενου στόχου. Κάτι τέτοιο είναι αρκετά εμφανές τόσο κατά την έκλυση αντανακλαστικών όπως η προστατευτική απομάκρυνση ενός χεριού από ένα επώδυνο ερέθισμα όσο και κατά την εμφάνιση μαζικών προτύπων κάμψης και έκτασης στη διάρκεια της βρεφικής ανάπτυξης. Η ικανότητα του εγκεφάλου να αναδιοργανώνει τα μαζικά κινητικά σχήματα, να απομονώνει κινήσεις σε συγκεκριμένες αρθρώσεις και να πειραματίζεται με καινούριους συνδυασμούς αποτελεί την ουσία της λεπτής και επιδέξιας κίνησης. Η διαδικασία αυτή που συχνά αναφέρεται ως ¨διαχωρισμός¨ ή ¨διαφοροποίηση¨ (differentiation) καθιστά την κίνηση πιο πολύπλοκη αυξάνοντας τους βαθμούς ελευθερίας και δημιουργώντας νέες δυνατότητες για δράση.

Η ικανότητα για διαφοροποίηση και διαχωρισμό είναι μεγαλύτερη εκεί όπου περισσότερες αρθρώσεις εμπλέκονται σε λεπτή και επιδέξια κίνηση. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η λεπτομερής και εκτενής αναπαράσταση των άνω άκρων στο σωματοαισθητικό χάρτη του εγκεφάλου σε αντίθεση με τα κάτω άκρα. Η έλλειψη διαφοροποιημένης κίνησης και η ελλιπής αναπαράσταση στις εγκεφαλικές περιοχές είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε πόνο, δυσκαμψία και περιορισμούς εξαιτίας αφύσικης και παρατεταμένης μυϊκής τάσης. του ότι υπό αυτές τις συνθήκες οι μύες μπορεί να γίνουν παθολογικά υπερδραστήριοι.

Σε αυτή τη σειρά μαθημάτων θα αναζητήσουμε τρόπους να κάνουμε τα πέλματα περισσότερο ευλύγιστα. Ο όρος ευλυγισία δεν αφορά αποκλειστικά σε μυοσκελετικές ποιότητες αλλά αναφέρεται εξίσου στην ικανότητα του νευρικού συστήματος να αναστέλλει την περιττή και παρασιτική δραστηριότητα οδηγώντας έτσι σε αποτελεσματική δράση. Ο ίδιος ο Feldenkrais χαρακτηριστικά έλεγε ότι αυτό που αναζητά είναι ένα ευλύγιστο μυαλό και όχι απλά ένα ευλύγιστο σώμα. Στην ουσία αναζητά να δημιουργήσει ένα σύστημα κίνησης και δράσης ικανό να προσαρμόζεται σε σύνθετα και απαιτητικά περιβάλλοντα, να αντιπαρέρχεται στρεσσογόνους παράγοντες και να επιλύει ¨προβλήματα¨ με ποικιλία συνειδητών και μη μέσων.

Ο τρόπος με τον οποίο η μέθοδος προσπαθεί να βελτιώσει τη δεξιότητα και να καταστήσει το ανθρώπινο σύστημα πιο ικανό και έξυπνο περιλαμβάνει:
- Την βελτίωση της αισθητηριακής οξυδέρκειας και συγκεκριμένα της ικανότητας του συστήματος να αισθάνεται διαφορές ποιοτικές και ποσοτικές σε σχέση με την κίνηση
- Την εξερεύνηση νέων και ασυνήθιστων προτύπων κίνησης μέσα από μια διαδικασία που θυμίζει αρκετά παιχνίδι και την πρώιμη βρεφική ανάπτυξη